MAVİ, ŞİİRDE BİR BULUT ÖZLEMİ 

MAVİ, ŞİİRDE BİR BULUT ÖZLEMİ 

Şiirde imgelem, sözün kodlarını oluşturur. Şiir, aktığı denize bu imgelem diliyle yolculuk yapar.
Edebiyat bir kaç dil içerir aslında, her okur kendince bir dil bulur onda.

Şiir kitabımın editörü stajyerim, meslekraşım Sevgili Fatma ZEREN, şiirde mavi bir yolculuğa çıkarıyor bizi. Kendisine teşekkür ederim. Nahif bir edebiyat emekçisi. Sözü kendisine bırakalım şimdi...

Edebiyat denen tılsım iyi ki var. O olmasaydı nasıl dile getirirdik gizemli duyguları, hayalleri, beklentileri, yenilgileri ve yanılgıları, mutlulukları, kederi, aşkları ve yaşanmamışları, kaygıları, neşeyi çokça hakikati. Belki de kaçtığımız envai duygunun tek sığınağı, tek fedaisi, belki de tek günah keçisidir şiir. Nasılsa bir başkası yazmış, özüme ait değil bu hayat diye okuruz, şair ya da yazar burada şunu demek istemiş diye bir yorum tuttururuz o yorumu barındıran duygular bizden azadeymişçesine. Biz değiliz aslında onları hisseden, yaşayan... Hepsi şairin suçu hepsi şiirin... İçten içe teşekkür ederiz aslında onca zaman sinemizde tuttuğumuz duyguları bir şair dile getirmiş diye. Belki de hep duacı oluruz şiirleri daim olsun diye. Minnet duyarız dile getirmeye cesaret edemediklerimizi satırlarında açık etmiş diye. İşte bu hislere tercüman olan şairlerden bir kıymetli şair var ki nam-ı diğer Sessiz Şair'dir. Ferman niteliğindedir dizeleri, duyguların fermanı dediğimiz. Bakmayın bu mahlasla hitap ettiğimize. Mahlasının aksine şiirleri, dizeleri, kelimeleri hatta heceleri dahi gayet seslidir, tabi bu sesi duyabilenlere...Onun şiirleri bir çağlayan gibi gürültülü gelmez kulaklarınıza, sesini duyabilmeniz için çağlaması gerekmez. Onun şiirleri kaynağından çıkmış, denize dökülmek üzere taşların arasından fısıltıyla süzülen, süzülürkenden de topraktan ve taşlardan kendine ezgi yapan, bu ezgiyi kuşlar, bulutlar ve mavi gökyüzü de takip etsin diyen, sessizce çatlaklardan, arıklardan kısacası bulabildiği her boşlukta yol alan dingin görünümlü bir su gibidir. Sesini duymak isteyen üstüne eğilmeli, şiirin ruhu saran sesini tüm benliğiyle dinlemelidir. Herkes  anlayamaz kanaatimce bu dizelerin sırrını. Yoksa eğer şiirden, kuşlardan, kadim medeniyetten, maviden yana bir aşinalığınız hiç çevirmeyin sayfalarını çünkü okuyacağınız her satır sizi mavinin tonlarına bulayacaktır, şaşırmayın.
     Onun şiirlerinin temel taşı mavidir.Diğer bütün dizeleri mavinin çocuğudur. Fikriyatım da bu bahiste ısrarcıdır. Devamında nice imgeler...  Yağmurlar, kar beyazı bulutlar, kuşlar, herkesin kimsesi şarkılar, çerçevesiz pencereler, ezgiler, kadim medeniyetler, renkler, şehirler, -kirpik nemi- hisler, gün batımı akşam, gece, dolunay sessizliği ve gün doğumu sabahlar, aydınlık gökyüzü. Ateş ve demlenen karanlık... Kan kırmızısı güllerin, aşkın...Bir kısrağın terkisinde nice uzun yollar. Dalgalı denizlere dingin limanlar, uzun raylara takılmış kara dumanlar,  çifte kavrulmuş kahvenin kokusu, çağlardan esip gelen rüzgârlar ve hazan... Nice imge ve metafor hepsi maviden doğuyor zannımca. Gerçek şiirseverler okusun bu inci dizeleri, ehline denk gelsin her satır her hece. Alelade bir okumaya gelemez incinir söz, incinir şair.
     Şair, -Kelime İşçişi- gibi işlemiş adeta bütün kelimeleri, özenle üflemiş sûrdan birkaç alfabeyi. Yontmuş denilemez çünkü yontmak aleni bir şekilde ilk intibada gözle görülen oyuntulardır. Oysa işlemek; nakış gibi hassas dokunuşlar, ince kıvrımlar, kararında ilmekler ve sırlanmak ister. Şairin yaptığı tam olarak kelime işçiliği. Bir baharın habercisi dizeler her duyguyu barındırsa da; acısıyla, tatlısıyla en derinlerde sessizliğe sığınmış bir umut olduğunu hissedersiniz. Zaten maviye bu kadar aşık bir şair umutsuz olamaz çünkü mavi demek umut demektir, özgürlük demektir.
-Kuşlar geçiyor sesinden,
Mavi bir solukta alıp gideyim kendimi.- 
...
Derken bile maviye sığınmak için adeta ufacık bir bahane arıyor ve yetiyor bu bahane mavi şiirlere. Bütün yolları maviye çıkarmak için uğraşıyor.

Islak imzalı şiirler,
 Mavi mürekkep bir zamanda yazılmıştır.
Şiirlerimden bir kuş uçur,
Vakit tamam, parklarda o beklenen yağmur...
...
Bahsetmiştim ya mavi demek umut demektir. Her satırında ayrı duygular barındırıp ayrı pencerelerden baktırsa da bütün pencereler maviye açılır neticede. Yarım asırlık bir şairin eşsiz dizeleri sizi hayatın bütün pencerelerinden manzarayı seyre çıkarır, umudu ruhunuza fısıldamayı unutmaz.

Güzel olacak Dünya,
Bütün mevsimler biraz bahar,
Bütün mevsimlerde çocuklar gülecek,
Bir de umudu kalacak şafağın...

Düşlerimiz yeri öptüğünde,
Ağlamayacak çocuklar,
Susacak savaşlar,
Büyük harflerle konuşacak ŞİİR.
Güzel yollar geçecek Dünya'dan...

Sonra hüznümüz yalnızca Sonbahar olacak,
Bir Eylülü asacağız salıncaklara,
Bakacağız uçurtmalara,
Gülüp geçecek bir yolcu,
Dudaklarımızın kenarından.
Güzelce yorulacağız,
Düşlerimiz yeri öptüğü zaman.

Çokça anlatılası söz, çokça yaşanılası duygu, dile gelen onca dize ve nice ufuktan seyirler... Uzun lafın kısası olsun dedim, kısa sözleri buraya uzun yolu merak edenler adına "Kirpiklerinde Ay Işığı" na bırakıyorum...